Aşk-ı Rüzgar

Mehtaba uzanan sevgimle
Yüreğinin derinliklerine akan bir söz söylüyorum,
Ellerini benden esirgeme yüreğime bir ses ver,
Lale devrimin tek hükümdarı bu son ferman,
Kusuruma bakma uzağım sana; belki fark ettin belki değil.

Bana en yakın;
Gözüm yine takılıyor o masaya
Üzerinde bir nüsha aşk,
Ellerim pencerenin iki yanında,
Neyse diyorum...
Lüzum yok güneşe,
Kimbilir aynı gökyüzünü seyrediyoruz belki de,

Ne hoş şu mehtap
Minarelerin tepesine sinmiş soğuk bir kuş uğultusu,
Ellerim de üşümüş farketmeden,
Derken lirik bir rüzgar sıvazlıyor sırtımı,
Kuşkusuz bu; saçlarının dalgasından rüzgar esintisi

Bak gökyüzüne bak
Rüzgarını el çekti belli ki
Damlalar gibi yükselip yüreklerimiz
Bir aşk bulutu örttü ayı
Yağmur gibi çiseliyor hafiften, belki sırılsıklamız belki değil.