Aşk-ı Şedîd

-//

Bir deli poyraz savurdu bizi

Eylül kokuyordu saçların ve ellerin

Hüzün bastım sol yanıma

Soğuktu ve kibirle bakıyordu her mevsim

Saatlerin yelkovanları kırık

Akrebi ağı sunuyor zamana

Sensizlikte

Sözlerimi esir alıyor

Beni benden alan bir hıçkırık

Yürekte kızıl bir şerbet

Dilde zehir ve em

Aynı anda derin bir zıtlık

Şiirlerin intihar günü bu gün

Külde bıraktığın yüreğimin

Yanmayı kendine cennet bildiğim bir mantık

Bizim müşterek acılarımız vardı

Aklın tutulduğu hayallerimiz

Bizim imkansızlıklarımızdı bizi aşkla yoğuran

Görmeden denizi

Çözmeden med-ceziri

dalgasını hissedişimiz

Sensiz harabım ve zebil

Şimdi aklında milyon

H a t t a

Milyar haneli bir sayı tut

Tuttuğun sayının

Milyon katı kadar hasretinle kanadığımı bil

Öfkemin sanığı sen değilsin

Sen değilsin kırgınlığım ve küskünlüğüm

Güneşin küfrü beni amansız yolculuklarda terletmekti

Ki zemheride bile üşümedim yandım ha yandım

Yüreğimin nemli mısralarında ağladım

Bıkkınlığım kendimeydi sana değil

Hayalin tek avuntumdur

Ben serserice sevmeyi

Yüreğimi aldatır sandım…

Günlerin kavrulan saatlerini kırmak geldi içimden

Güne ve güneşe sensiz başlamanın hüznüdür beni d/ağlatan

Dudaklarımdaki tuzun çatlaması sanma bendeki susuzluğu

Sana susamışlığımın hesapsız düşüncesidir

Beni çölünde çoğaltan

Şiirlerimde bütün sözcükler baş kaldırı içinde

Güllerin kokusu bitti sensiz…

Geçmiş baharları anlatır bahçemdeki begonvil

Mevsimleri süpürür hüznümün en derin girdabı nihayetsiz

-n u r e t t i n ÖNDER