Aşk İle Savrulmak

yağmur sesleri altında

savruluyorduk

kilitli kapıları çalıyorduk

dağınık kalabalıklara karıştık

caddeler perişan

korkusuz ayaklarımız

öç alır gibi acele ediyor

birbirimize benziyoruz 

şehre gizlenmiş sırları

pas tutan gözlerimiz bulamıyor

nasıl da gençtik

ölünce ayrılırdık biz ancak

yalnızlığı iyi bilirdik

sevmeye yetmedi ömrümüz

sevemedik bu dünyayı

kar yağdı şehre bir gün

çığ altında kalmaktan beter

kendimizle kaldık

rüzgar gibi geçiyor yıllar

her şey değişerek

yağmalanarak her yer

yeniden kazıldı kabirler

hiç ara vermedi ölümler

umutlarımızı kaybetmedik

çünkü biz aşkı tanıdık

karanlık kefeniyle gece

üzerimizi örterken her gün

başımız dertte

pusu atan rüyalarla 

insan doğum ve ölümleri

her defasında çoğalıyor

ölümlerle yaşamaya alıştık

iyi ki aşk vardı dünyada

biz hiç usanmadık..

22.01.2024