Aşk-istanbul

ah istanbul kaç bulut terk etti şehrinin üstünü
onlar gittikten sonra anladın, hepsi birer gölge idi
sen için ağlasalar bile nafile... kalmaya gelemezlerdi

ah istanbul kaç insan gömdün şehrinin kalbine
onlar öldükten sonra anladın, hepsi birer fani idi
sen için yaşasalar bile nafile... sana sahip değillerdi

ah istanbul anadan doğma yalnızsın işte
insanlığın toprak diye dünyaya savrulmuş halisin
iki kıtayı bir birine bağlarken onları ayırmışsın

ah istanbul ne kadar günahkar olsan bile
yağmuruna, rüzgarına, bozbulanık sularına
beni bir gün kalbine gömsen nafile... sana aşığım işte...


ıx.vıı.x