Aşk Kalandı Aslında S

Yüreğimde ay kesiği bir yara
derinlere düşer günahsız kahkaham
son cümlesi eser rüzgarın /

hüznün kanatları çarpar sesime
gülüşlerim sabaha gömülür
ömrüme dökülürsün avaz avaz
bir ölüm düşürür parmak uçlarım
umutların öldüğü yerde, susar masalım...

Düş biçilir uykularıma
bir çöl yanığı yürek boşluğumda
hatırı kalır dudağımdaki kelimelerin
isyanlarım
yatağımın soğukluğunda çıldırır
gidişin
eskitir mi sandın seni
düşlerim hep, ağlamaklı bir kadındır...

Elvedalarının tozu kalır kirpik uçlarımda
yokluğuna yenilir dudaklarımdaki tebessüm
bu sustuğum kaçıncı yara
kaçıncı ara çığlık boşluklarına saklandığım /

ıslak hüzünler siner nevbaharıma
say ki, çıldırırım sensizlik vakitlerimde
içimin uçurumlarından düşerim
ölürüm 'SEN' kaybında
gel de sarıl sımsıkı, dinsin acılarım...

Kavgalar büyüttüm ıssızlığıma
büyüdüm
bulutları giyindim ıslak gözlerime
damla damla küstürüldü düşlerimin martısı
içimin karbeyazı kırıldı
azaldım /

Hangi şehre ağlasam sen kokardı sokaklar
kulağımı tırmalardı uğultun
sığınağı yokken bu kaybın
ayak sesim kaldırımlara tutunurdu
daralırdı şehir
sığmazdım.