Aşk Kanmak İster

Nereye gitsem kapılar...
Kimi kapalı kimi aralık...
Açsam canımı yakacak,
kapatsam seni yaralayacak.
Yarım kalacaksa hikayeler hiç başlamamalı aslında.
Ama hangimizin heybesinde yarım kalmış bir hikayesi yok ki?
Belki de yıllarca sürdürdüğümüz, gözümüz gibi sakındığımız...
Bir çeyrek asır sonra bile hala tutunduğumuz yarım kalmış bir yanımız,
giderken dahi geri dönmenin hayalini kurduğumuz bir liman yok mu?

Unutmak ne mümkün.
Bir şey vardır bir şey:
Sürekli beni sana doğru çeken bir şey…
Bedenlenmiş bir varlık gibi peşimden sürüklerim seni.
Sağlam temellerden oluşmuş gibi satırbaşlarına dikilirsin.
Açtığım tüm yeni sayfalar arasına katarım seni çünkü;
bir boşluk vardır senden sonra dolmayan…
Etrafımı saran karanlıklar koyulaşırken içimdeki sessizlik de artar.
Bıraktığın boşluklarda kaybolur giderim.

Yinelendikçe içimde sesin, güçlenir hasretin.
Bin türlü zemin hazırlarım unutmamak için.
Saçmalarım hatta, kimi zaman çocuklaşır
rüyalarımda at üstünde kement çeviririm.
Bir umut, belki yakalarız o dar zamana sıkışmış günleri.

Aşk kanmak ister.

Dar sokaklara girip çıkmaz sokaklarda kaybolmak ister.
Bir şey vardır bir şey:

Sürekli beni sana doğru çeken bir şey…
Unutmayı engelleyen, tevekkülle omuz omuza vermiş,
çatallanıp içimde kırılmana mani olan bir şey…

Gerçekleri sorgulamaktan korkar oldum.
Bildiğin gibi değil!
Sonra biliyorum suskun bir teslimiyet doğacak.
Ve nihayetinde pişmanlığın beden bulmuş hali…

Yaklaş vaveyla, yaklaş!
Yükseklerde koyverme kendini en derinlere işlemişken!
Demedi deme!
Burası ıssız.
Senden başka her şeye sağır.
Burada yıldızlar kaymaz.
Burada dilekler kabul olmaz.
Burası pişmanlığın gelgitleri arasında
mekik dokunan tek yer.
Burada akmayan gözyaşı bir yılan gibi çöreklenir ruhuna.
Burada bal bile zehir...
Gelmeye karşı, gitmeye meyil...
Bildiğin gibi değil!

Kayıt Tarihi : 20.10.2020 19:52:00