Aşk Kanyonunda İmdin

Şu mahsun yüreğime cemrelerle düştün sen
Bir bahar sabahında, gönlüme akıverdin
Uçarken kanat kanat anlıma deydi busen
Ateşleyip pimini, kalbimi yakıverdin


Yolumu kaybettiğim; aşk kanyonunda imdin
Onmaz illete düşen, dertli kalbime emdin
Yeşeren ümitleri atıp ummana gömdün
Neden diye sorunca, anlamsız bakıverdin


Yel estikçe savrulup yalnızlıktan üşüyen
Küçük garip serçeye sıcacık bir aşiyan
Yaşlı ulu çınardın dallarında taşıyan
Beklenmedik bir anda, yaprağın döküverdin


Baharını beklerken kara kışlara döndün
Fırtınalı yaşama; kapalı, ters bir yöndün
Uçan balonlar gibi, yükselip birden söndün
Nedametle aniden, önümde çöküverdin


Uzaklarda olsan da, bu gönül seni arar
Yardım et Nilüfer'e; koş, gel yarasını sar
Her gecenin sonunda, muhakkak güneş doğar
Beklerken şafağımı, boynumu büküverdim