Aşk Kaybetmez

Bak yine pancerenin önündeyim
Merak ettim o kadını.
Saat beş otuz ve aynı saatte yine yavaş yavaş durağına gidiyor.
Ne çok beklemiştik sonu ne olacak diye.
Günlerce aylarca saat beş otuz biz pencere önündeyiz.
Bir adam gelir elinde bir tek gül beklerdi,
geçerken yanından gül ü uzatır kadın hiç oralı olmazdı
o andan sonra yürüyüşü bile değişirdi daha mağrur işveli ve daha dik,
Ama asla arkasına dönüp bakmazdı.
Bir gün yine pencere önündeyiz yağmur sicim gibi yağıyordu.
Saat beş otuz adam köşe başında yerini aldı.
Elinde bir gül sırıksıklam olmuştu ama inatla bekliyordu,biraz gecikti bu sefer,
Pencere buğulanmıştı onu temizlemeye çalışıyordum.
Meraktan cama yapışmışım ki nefesimden cam buğulandı
Cam'ı silince adama yaklaşan semsiyeli kadını gördüm.
Yağmura aldırmadan bekleyen adamın yanına yaklaştı diz çökmüş adamı kaldırdı koluna girdi,sardı, sarıldı ve semsiye nin altında birlikte gittiler.
Galiba aşkın inadı kendi aşkını yaratmıştı.
O günden sonra seni bir daha görmedim.
O mağrur kadından da ondan sonra eser kalmadı.kaybetmenin sancısını yaşıyordu.
Kazanan aşktı, kadın kaybetmişti.
Zaten aşk hiçbir zaman kaybetmedi.
Aşk unutulmaz