Aşk Olması İçin

Işıl ışıl parlıyordu gözleri
ama bana hep
bir zindan penceresinden bakar gibiydi...
ne zaman kalemi elime alsam
içimde ona beslediğim duygular
kağıda düşmek istemez,
çünkü hepsi
sıkışmış bir çekmece misali,
sanki her an
şu yalnız ülkemde
ihtilal olacakmış gibi,
bir sobada
yakılmaktan korkuyor hepsi...

Gözlerine bakmaya cesaret edemedim,
onun yanında olmak bile
ayrı bir şiir...
sanki hiç sevmemişti birisini
belki de öyleydi,
beni sevme ihtimali zaten
kara gözlerindeki koyuluk kadar net...
sizler ne sayarsanız sayın
ben aşktan böyle zevk alırım...
?aşk olması için
onun da beni sevmesi gereklimi...?

Adını duyduğumda,
üç-buçuk atan bir hasret
ya da onu sevenleri
içten yıkan bir medeniyet...
ve Anadolu'nun
en güzel yerlerinden almışken
kavruk tenini,
nasıl sora bilirdim
elleri topraktayken,
sevdiğimi...