Aşk, Ölüm Ve Zaman

Esasen her aşk bir gönül savaşıdır,
Ve biten her aşk, ardında ölçüsüz bir enkaz bırakır.

Belki de...
Her aşk benzer bir kabulleniştir aslında, tüm savaşlar gibi,
Ve her ikisi de yenilgiye yüzünü ekşiterek gizler.
Artık tüm hesaplar eksiyi eşitlerken sıfıra,
Ne elde vardır,
Ne de cepte...
Tüm savurgan hırıltılar ayrılığın çarkına güç katar.
Bir yandan en duygusal sömürüler,
Diğer yanda en asil anılara gün görmemiş sövgüler...

Filvaki hepsinde bir miktar kuyruk acısı yatar.

Şimdi...
Şimdi birer savaş suçlusu gibi ezgin baksa da gözlerimiz,
Bir şekilde arsızca masumiyetin boynunu büker sözlerimiz.


Gel gör ki bütün zamanlar ona sabit...
Vakit mahşer zamanıdır,
Artık her ihtimale beş var, özü hebaya son...
Son verilişin anıdır.


Kudret...
O ki sinede her daim yemyeşil bir ümit olmalıdır.

Marifet...
Şu sol yanımız tereddütsüz aşka kurulu kalmalıdır.

Hayat...
Kan revan düşlerin, yudum yudum şehvete belendiği andır.

Ölüm...
Sımsıcak iklimler gibi bedenlerin vuslata savrulduğu andır.

Nihayet...
Ölüm ile hayat arası bir doz ?aşk'
Bin misil yangın sonrası külse,
İster çarp ister böl koskoca bir ömre bedel,
Topu topu elde kalan bir tutam kâkülse...

Demek ki...

Her aşk bir başka ilmekte tekrarsız bitiştir...


(yorgunkalem)