Aşk Parasız Yatılıdır

bre !
nasıl bir paradoks bu ki,yeryüzünde en zor olan bu ''aşk'',
aynı zamanda en az bir kere yaşanmışlıktır ki bu,
yokluğa rağmen bir çocuk gibi sürekli hayal kurmaktır,kötüyü düşünmeden.
anne'de,baba'da,komşu'da,öğretmen'de aşktır.
ve en az bir dost kadar,içindeki sayısız nimetler gibi şükr etmektir.
haftaları yok sayar,hataları affeder,hiçde araz durmaz ayrılığa.
gölgelerin kıstaslarında boğulan kimsesiz gölgelere armağandır.
''aşk''sa eğer,önemi olmaz birbirini ne kadar eskittiğinin...
büyür,büyür insan oyuncaklardan vazgeçer,piyonları,vezirleri seçer.
adam yaramaz bir çocukken büyük bir aşk adamı olur,kimisinde de ihanetin bulmaca kodu.
kadın barbi bebeklerin saçını tararken bir anda aşk olur,adına şiirler yazılır,resimler çizilir,prenses olur.
ömür olur,hayat olur,hayal olur kimi zaman da !
işte bu ya,iki küçüğün zamansız iki kere iki üç eder modu vardır..
oysa ben hep aşık olmak istedim,aşk adamı olmak istemiştim,sen kadın olacaktın,kadınım !
şimdi sana ben şarkılar yazsam,şiirler okusam,resimler çizsem!
adını cihana haykırsam belkide çınlamaz kulakların,gözlerin görmez,aşık olmazsın hiç !
ben hep iyi olmak istemiştim,iyi adam,iyi aşk,iyi mevsim !
söyledim ya ben aşk romanınımın en iyi karakteri olmak istedim,
bir gün vazgeçersen işte,gelip seversen,ne yazıkki gitmek için bile olsa seversen eğer !
çocukluk hatıralarıma yazabilirim seni,
ben çok büyüdüm şimdi,
yaşım yirmiüç,yaşın ondokuz,
aşk'ım seksen,aşk ölümsüz,
ve ben tekrar balkona çıkıp bir marlbora daha yakıyorum şimdi,
yeni rakı'ya Arhavi yağmurlarını katarak yaşımı ekliyorum,
çünkü o da !
vazgeçeni de !
sanık şehirde seni tanıyacak !

aşk,bir çöplükte terkedilmiş çocuk gibiyse eğer !
ben evlat ediniyorum işte
dünya 'yine geç kalacak'
seni yaşamaya !


Aşk,parasız yatılıdır kalpte bu kadar !