Aşk Sesi

Kısır bir döngü gibiydi yaşamak
Yıldızlar parmaklarımın ucundayken
Arkama bile dönüp bakmadan yol aldığım rüzgârlar
Şiirlere nefes olmuş hayatlar
Ve daha nicesi

Uçsuz bucaksız bir rüyaydı sanki
Işıklar içinde yapayalnız
Ve büsbütün zavallı bir adam gibi
Karanlıklar ortasında kaldığım
Ardından güneş doğmayan gecelerin
Binlercesi

Bu kadar zor muydu yağmurda koşmak
Paçalarımdan korku akmıyorken
Çamura bulanan hayallerim
Bir dua ile paklanabilir miydi
Yoluna girerdi belki
Değiştirseydi eğer kaderimi
'Tanrım, bana yardım et!'
Cümlesi

Sesi bile yetiyor
Boş sokaklarda kalabalık olmaya
Ah, ne güzel şeydir o şimdi
Tam da sonbaharın son demlerindeyken
Ruhuma gündüz gibi gelen
'Aşk' hecesi...