Aşk Üzre Öldü Bu Şehir

Bu şehir...
Güne bin umut sığdıran şehir,
andı ab-ı hayat misali içilen şehir.
Yedi tepesine secde edilircesine doğururdu güneşi, bu şehir,
nefesini çektiğinden beri tenimden yedi tepesi zehir...
Yalnız şairlerin sessizce öldüğü bu şehri zindan.
Bu şehri sen zindan kokuttun sevgili...
Güneşi rahmine hapsederken bu zamansız ayrılık
ılık bir ölüm soğutuverir bu bedeni
ebedi bir sensizliğin yol ayrımıydı sanki;
bu son aydınlık...
Gidişin gibi...
Gidişim gibi...
Bizim gibi;
aşk üzre öldü bu şehir...