Aşk Yarası

şimdi sen yoksun ya kan ağlıyor gözlerim,
gidiyorsun ya ağlamaklı sözlerim,
bir yıldız kaydı gökyüzünden kalbimin ortasına kanadı kırık bir kuş misali kaldım yine sensizlikle,yorgun düştü bedenim,
ruhsuzlaştı her yerim...

kamadı artık korku diye bir şey,
hayatın kahpeliğiymiş aşk denilen şey...
hiç bir şeyim kalmadı artık yolunu gözlediğim,sevgisini beklediğim,yolunda titrediğim,belki belki ben de severim dediğim...

yoksullukmuş sevmelerim,aşk dediklerim,
uğruna ölümü bile hayat bildiğim...
zamanıdır dostlar,şimdi hayata inat bir kadeh,bir kadeh daha içelim,
içtikçe gerçekleri görelim ümitsizliği yitirip,
son bir kez daha hayata merhaba diyelim..

şuh bir kahkaha atmak geliyor içimden, doğru bilidiğim her şeye inat ayakta durduğum,yorunluğumu bile unuttuğum,sebepsizce sararıp solduğum,
en zor olanın yaşarken ölmek olduğunun...

bir ruhun ona bahşedilenden fazlasını yapamaması kadar yakıcı,insanlığın kendini yitirmesi,tüm yanlışları doğru bilmesi,aslında yaşarken ölmesi kadar üzücü,kırıcı ve imansız olanı beklemek gibi,sonsuz ümidi biriktirmekmiş aşk...

içime akan gözyaşlarımdı sevmelerim,
onun için yanıp tutuşmalarım,
onsuz asla yapamam dediklerim,ruhumu bahşettiklerim,sonsuzu istediklerim,yaşamayı bile reddetmelerim.
gitme dur demek bile artık anlamsız,
cansız bir bedende,umutsuz bir ruhla yaşamaya çalışmak bile imkansız...

kızgın değilim,kırgın değilim beni seven dostlarıma,bana yoldaş olanlara,benim için zor anlar yaşayanlara,ama yinede seviyorum beni sevmeyen ruhları,bana bir yumruk daha atmış olanları,içinde az da olsa iyilik olanları,ölmeyide yaşamak kadar çoşkuyla karşılayanları.