Aşk Yorgunu

Kaç kez aşk yorgunu oldu ödünç bedenimdeki ruhum
Kah ben bastım mayına gönül bahçelerinde,kah sevdiklerim
Yaralandım,kabuk bağladım sevda savaşlarında
Ayrılık sonralarında yalnızlık sardı benliğimi ,
Sabahı gelmek bilmeyen gecelerde.
Küçük bir çocuğun kötü bir rüyadan uyanması gibi
Sıçratıyordu beni gündüz uykularımdaki kabuslarım
Terk ediyordu beni sevdiklerim bir bir
Uzay mekiğinin atmosferden ayrılışında
Kendinden parçaları bıraktığı gibi
Her uyanışım bir umuttu
Bu sadece bir rüyaymış diyerek mutlu hayatıma dönmek için
Oysa ki bilmeliydim artık rüyalarımla hayatım bundan sonra hep aynı biçim.
Hiç mi eski Türk filimlerindeki mutlu son yoktur sevda yolculuklarında
Kız ve erkek koşup sarılmalı birbirine uçsuz bucaksız kumsallarda
Ve son yazmalı perdede her şeye son derde,üzüntüye,kedere,ihanete
Mutlu olmalı herkes hayat sahnesinde kalbinde sevinç ,gözünde bir damla sevinç gözyaşıyla.