Aşk Yosunu
gölgeler arasındayım
çıkamıyorum karanlıktan
kayboluyorum
daha da derinlere gidiyorum
hiç kimsenin bulamayacağı bucaklarda
beni bulmaya çalışıyorum
o zifiri karanlıkta bile
tek bir şeyi arıyorum
ama ne çare
sen beni görmeyince
o vakit karanlığa yuvarlanıyorum
kara bir bulut kaplıyor o an bedenimi
ne sen beni göreliyorsun
ne de ben kendimi
iş işten geçiyorken
hep bir umut ışığı yakıyorum kendime
o malum günden beri
hep belki diyorum
ama belki demekten öteye de geçemiyorum
kalbimi aşk yosunu kaplamış
ne yaparsam yapayım
söküp atamıyorum
herkes bir umut ışığı yakmalıdır yinede kendine..
güzel bir duygu aktarımıydı kutlarım