Aşk Yüreğimdeki Cehennem

Mutluluktu yüreğimi çepeçevre saran,
Yüreğim kanadığında merhem olan,
Yalnızlık hissettiğimde dert ortağım,
Yanımda kimse yokken arkadaşım.

Aşk geldi mutluluğun ardından,
Mutlulukla sözde arkadaştı,
İkisi bir bütün olup karıştı.
Gündüzüm gece olmuyordu o zaman.

Karanlık çöktüğünde yine yalnızım.
Şimdi yanımda kimse yok.
Kaybettiğim mutluluğumu ne yağacağım,
Aşk ise kalbime saplı kalmış bir ok.

Yüreğim acıyor günden güne dayanamıyorum,
Nerdesin mutluluğum artık duramıyorum,
Bu aşk yüreğimi öyle yakıyor ki...
Yüreğime yerleşmiş bir cehennem sanki...