Aşk Yüzünden Kapalıyım

bir gün geceyi de alırlar ellerinden
tasını tarağını toplayıp gider dağınıklık
sokağı öyle büyütürler ki
biri sehpanın üstüne mektup bıraktı sanırsın

her şey güzel olacak ihtimali
cama yapıştırdığın
aşk yüzünden kapalıyım terk edilince döneceğim yazısına
saydırır durur

çok üşürsün birden fazla üşürsün
ama rüzgarını tutunca üşümeye de sarılır insan
titremeye de sarılır
öylesine sarılır ki insan
ipi kopan tespihe benzer