Aşka Yazık Ettik

Gişelerinin vuslat bileti kesmediği,
vagonlarının yalnızca ayrılık götürüp hasret getirdiği,
en ağlatan tren garlarının bekleme salonlarında,
çaresizce,
kuytu köşe bir yerde,
kimsesiz bıraktık aşkı...

Cebinde beş kuruş umut kalmayıncaya,
bu gelen tren,
bu sonuncu umudum dercesine,
sabahlara,
sabahlardan gece yarılarına kadar beklettik aşkı...

Seyyar çaycıların sesleriyle uyandırdık hüzünlerini,
bomboş banklarda arattık sevinçlerini.

Yazık ettik biz aşka...