Aşka Yolculuk

Bana mevsim yok.

Dışarı da güneş olsa bile ben yine üşürüm.

Ne zaman aralasam perdeyi,

Dışarının ayazı içimi titretir!

Güneşe küsmüş tenim

Ve her solukta buz tutan nefesim.

Bahanedir hepsi.

Tek derdim ellerini tutabilmektir.

Bazen akar gider gözyaşlarım.

Sebep sorsalar susarım.

Ama bilirim!

Sen gözyaşlarımı silmek isteyeceksin.

Ve o an ellerin yüzümü saracak.

O an bir yara görse halimi,

Sarılmaktan vazgeçer.

Onun bile tek derdi,

Ellerinin saracağı yüzüm olur!

Sen ne zaman rüyama gelsen,

Bir türlü çıkmak istemem yarına.

İşte o an;

Bütün insanlığın yasını da tutsam

Yinede koymaz bana!

Gözleri hayat vadeden kadın!

Güzel gözlerini ne zaman görsem,

Etrafımda pervane olur mutluluk.

Kuşlar özgürce kanat çırparken,

Isınır sokak çocuklarının çıplak ayakları.

Sen bana ''ben'' dolu gözlerle ne zaman baksan,

Yalnızlık şarkıları içinde barındırdığı efkardan utanır.

O kadar çok anlattım ki gözlerini insanlara,

Kim görse seni bakışlarından tanır.

Ne zaman tebessümüne denk gelsem,

Güneş doğar gecenin tam ortasına.

Korkar tenime değmekten soğuk.

Ve her seferinde;

Varlığına şükrederek çıkar ağzımdan her soluk.

Adımlarım öğrenmiş adresini.

Çıktığım her yolculuk sende biter.

Ben koşar adımlarla gelirim sana.

Sen olduğun yerde dur,

Bana yeter...