Aşkadaş
Ağlanası çiçek o; de ki; melek!
Kıskana kiraz onu, kıza çilek!
Bağlana koğu diller, döne küle!
Kör ola gocunası kara gözler!
Aya gider ay yüze buğu, tütsü!
Yakamoza düşer özü, gül aksi
Uça şu kanadı, dile gele kuş!
Sılaya düşe tutulası eller!
Aşkay 2012
Halk dili, gerçekten de denenmeye ihtiyacı olan bir tarzdır.
Bu denememde, bazı sesteşlerin aşırıya kaçarak, tekerleme yahut derinliksiz bir yapı sergileyeceği de hiç aklıma gelmemişti. Çünkü şiirciğin bu noktasında amacım; ahengi kotarıp, sevdâya çekmekti okuru. Bu açıdan dikkat etme gereği duydum bu sesteşli biraz da derinliksiz tarz için..
Yani sonuçta bu sunum; mâni yahut güfte lezzetine meyillenmiş oluyor:( Bu nedenle denemeci şu kalemim, kendi kulağını çekmekte; okurundan bağışlanmasını da dilemektedir. Dostların görüşlerini alabilmek adına asılı kalmayı sürdürsün bakalım :(
Nicelerine, selâmla.