Aşkça

Bu hayatta çok değildim ben aslında,
Az'dım herşeye...
Bir sana fazlaydım..
Anlayamadım;
Ne gerek vardı sevmeye sevilmemeye?
Umulmadık anda doğrulurdum kıblene
Yüzüne bakıp söverdim sevgini.
Söylemeye dilimin varmadığı aşkçadan alırdım; dümdüz giderdim
ve en kabasını kullanırdım aşkçanın;
" Seni seviyorum... "
" Müstehak " derdim
" Müstehak sana bu aşk.. "
Oysa sen bilmezdin bu dili..
Ağzına aşkı almadığın belliydi
Acıyı hiç tatmadığında
Ama ben aşkça konuşuyordum..
Yabancıydı sana bu dil,
Bu gelenek..
Sen acıyı kural sayıyordun,
Ayrılığı hedef...
Ben ayrılığı acı sayıyordum,
Mutluluğu hedef...
Tek farkımız buydu işte !
Ben aşkça konuşuyordum
Sen yine gidiyordun...