Aşkı Sırtlayan Adam

Bir duvarın dibinde bir can var
sırtını sorgusuz aşka dayayan.
Etrafında ne bir el var tutan
ne de bir ışık, karanlıktan uzanan.
Kesik kesik solumak gürültücü bir tavırla,
sevdanın odalarında yaşamak için
bir türkü aramak gibi gelir adama.
Kendinden başkasına nasıl anlatır
yalnızlığın kanına döktüğü zehri...
Buz tutmamaya direnen bu bakışlar
kimin sıcağına muhtaç ki yarindan başka?
Kalp atarken neden böyle sebep arasın ki;
yavaşlamamak için neden çarpmasın?
Karanlığa karanlığa neden çarpmasın
bir çocuğun bilinçli gülüşü gibi...
Ne olur yaklaş, bir diyeceği vardır...
Bir dinle, belki amaçsız ömürlere bir şifa verir.
Aşkı sırtlamış bu candan kime ne zarar gelir?