Aşkı Umman Kıldığım Selanay

Kınından çıktı artık duygularım
Kılıçları kuşanıyor sensizliğe
Hasretin yollarıma serilince
Özlemin dolar damarlarıma
Her günüm bir intihar,
her intihar bir sen doğurur bakışlarımda

Yokluğun müebbed bir mahkum
Pusu, zifiri gözlerin
Celladım olur anılar
Her gece
Hırsımdan vurup dökerim zerrelerimi

Gitmemelisin Selenay
Gidip de yıkmamalısın duygularımı
Köhne-viran sokaklara dökülen umutlarımı
..ve yağlı urganlara bağlanan çığlığımı
Germemelisin çarmıha
Yoksa
Her gidiş bir sen çoğaltacak yine bende
Her kaçış bir gökyüzü
Her hatıra bir buhran

Ey uğruna aşkı umman kıldığım!
Şimdi;
Yırtarak fezayı ellerimle
Sana koşmak vardı
Bir akşam üstü dolunaylı gözlerine ulaşmak
Gecenin yorgun kanatlarında
Yüreğimi nergis bahçeleri arasında
Avuçlarına bırakmak

Sözlerim ağıt olsun sevdalılara
Bakışlarım yağmur yüklü bulut
Gözlerimi mühürledim perçemine
Umutları bağladım yollarına
Yokluğun yedi iklim hüzün doğurmadan bakışımda
Nefesimden kasırgalar boşalmadan
Bir ışık yak uzaklardan
Bir ses
Bir fısıltı dökülsün dudaklarından...

Aşkın Ummanı/Ahmet EROĞLU®