Aşkı Vuranları Gördüm

Bu akşam fırtınalara sarıldım hiç üşümedim,

Gözlerin Yusuf misali sardı kimliğimi ölemedim.

Ölemedim; intiharlar çaldı kapımı,

Ölemedim; unuttum Kerbela'nın adını,

Bu akşam dünlere aldanmadan zikrettim adını,

Yıldızlar kucak açtı gidemedim.

Gidemedim; karanlıktan korkuyordum,

Korkulardan sıyrılıp aşikâr olmanı istemedim.

Bu akşam aşkı şakağından vuranları gördüm.

Seni gördüm bu akşam;

Şiirleri susturan adam gözlerini gördüm

Çelimsiz ışıklar arasından.

Bu akşam bütün veballerim sırtımda,

Aldığım ahları gördüm bohçamda gidemedim.

Olmadığın yerlere bir adım kalmışken,

Acını yaşamak adına gidemedim

Korkmuyordum oysa korktuğum karanlıklardan

Unutulmayacağını bildiğim halde gidemedim.

Ama aşkı vuranları gördüm bu akşam.



Gün bitmişti çoktan ve akşam süzülüp kapılar arasından

Bize gelmişti bu akşam.

Henüz buhranlı intiharlar yoktu,

Yıldızlar kayarken tutulacak dilekleri bekliyordum,

İnadına yapar gibi dilek tutmadım dilenmedim gözlerini,

Dilenmedim; unutulman şartı vardı günlüğümde.

Sen yoktun unutulman vardı bu akşam,

Vedalar yerine elvedalar dilleniyor yüreğimde.

Bu akşam ÖLÜM YADEDİLDİ AŞK ADINA,

Bu akşam her yanım Kerbela,

Aşkı vuranları gördüm bu akşam ölmedim,

Unuttum ölümleri, unuttum seni sevmeyi,

Acını duydum aşkla yanan gönlümde.

Bu akşam aşkı vuranları gördüm;

Vuran da, vurulan da SENDİN bu akşam!