Aşkımdan Kalanlar

Yine sabahları sana uyanıyorum
Yine gözlerine bakar gibi ağlıyorum
Derinlerde arıyorum seni
Dönersin diye gözlerimi kapatmıyorum
Benimle mutlu olduğunu anlarsın belkide
Ya da anlamsızca mutlu olmak için gidersin uzaklara
Bende bıraktıklarını hatırlıyormusun
Hani hep gülen yüzüm vardı ya
Gülmek istiyor ama yüreğim izin vermiyor
Hani hep seven bir kalbim vardı ya
Saplanan hançer saevmesine engel oluyor
Hani özgür yaşamayı seven bir ruhum vardı ya
Boynuna taktığın tasma yüzünden senden uzaklaşamıyor
Hani mutluyum diyen bir ben vardı ya
Sen gittin artık ağlıyor
Hani bana geldiğinde güneşin parlaklığı vardı ya
Sen gittin güneş artık doğmuyor
Peki bende kalan bir sen yok musun
İçin rahat olsun kuşum
Benden çıkmayacak bir sen var içimde
Sendeki enerji, heyecan dolu gülüşü unutamam
Sadece hayalini kurarak öpüştüğümüz geceleri unutamam
Sana zarar vermeden dokunmak istediğim geceleri unutamam
Gözlerimi açtığım sabahlarda yanımda olduğunu unutamam
Seninle sabaha kadar oturmak isteyip gözlerimi açık tutamadığım geceler
Hani ikizlerimiz olsun diye hayalimiz vardı ya
Seninle kurduğumuz hayalleri unutamam
Şimdi beni mahkum ettiğin yanlız geceler var
Sensiz uyanmam gereken sabahlar
Tek başıma kurmam gereken hayaller var
Belki de hiç bir zaman alamayacağımız villanın bahçesini hayal ederim
Ya da bir teras katını
Nerede sensizken gözlerimi sonsuza dek kapatırım
Artık hayallerimde karanlık var
Beni bırakıp gidişini görmek istemediğim karanlık
Zifiri olup kaybolmak var artık
Ayrılmam deyip kendini unutturmak
Heyecan dolu saatlerde ruhsuz bekleyişler var
Hani sana her zaman söylediğim ben vardı ya
Kendimde olan beni bulamıyorum
Senden son bir rica da bulunsam kalbine bakar mısın?