Aşkımın Uğruna

Son kapı kaldı yüzüme kapanmayan.
Çekilmiş tüm perdeler sanki son aralık.
Eğilmedim beklide ondan kalmadı hiçbir yanım kırılmadık.
Kemir içimi bitir hadi ne olursun sen beni kıskançlık.
Uğruna Çoktan adadım yeter ki gel de senin olsun canım.

Can alınır can verilirdi hani aşk pazarında.
Falcılar umut satarlardı ya dost kahvesi fincanda.
Çocukken hoş olurda binmek şimdi tövbelerim kar etmiyor aşk salıncağına.
Kokun sinerdi içime şimdi taş basmak çare bağrıma.
Ben büyüttüm seni aşkımın uğruna nasıl kıyarım İstanbul'a.

Şimdi yalnızlık sensizlik adını bile koydum sokağıma.
Şehrim bile düşman bana caddesine kaldırımına seni koymuş hatıra.
Açlığım baş dönderir gittin ya doyma bile doyamam umuduma.
Ya bir gün belkiler şimdi su serper sönmeyen yangınıma.
Uğruna baş koyduğum aşkım ona da alıştırdın yüz tuttum unutulmaya.