Aşkımızı Öldüren Egon Oldu

--------
Sen ki bir dar zaman mutluluğuydun yüreğime sızıveren.
Ben ki yüreğinin kıyısında taşıdığın
uçuruma dokunabilen ilk kadın ...
Mantık dışı noktalara sürükledin,
içimdeki ''hiçbir şey''aslında senin düşüne düşmüş her şeydi.

Şimdi bakıyorum da karşımda
güncesine düştüğü mayınlı satırlarla
benli zamanların izini süren
...en dokunulmaz, en hassas, en yaralanmaya
ve karşı koymaya
açık efendin egonla baş başa kalmışsın !..
Düşlerinin yüz ölçümlerini karşılayabilecek kadar
hayata kafa tutabiliyorsun!..

İçindeki yok'tan başka kim vardı diyorum ?

Oysa hayatının,bütün başkaldırışlarında
bana hep sessizliğin ezeceği vakitlerle savaşmalar kaldı.
Evet !Susarak seni hep konuşmaya mahkum ettim
...Sürekli savunma halinde,
sürekli bir iç kanamalı bir suskunluktu
bizden geriye kalan.
Hangi konudan söz açılsa,
'ben' diye düşünür ve cevap verirdin.
Sana benzemeye başladığımdaysa,
bende içimi susarak döktüm.
Yoksa içim dökülecekti.

Biliyor musun ;umarsız bir yıkımdı bizim kisi !..
Meğer susmak,insanın içiyle konuşmasıymış.
Geç fark ettim!..

Sevdiğim bana kalbini veremedin !..
Adına mavi dediğin çoğul eksikliğinde ...
Gözlerim uzaklara daldı
sesinde, kelimelerinde ...
bazen seni affedebilir miyim diyorum,beni ağlattığında ?

Parmak ucuyla dokunup
kaç kişi girebilmişti ki hayatına ?
Gerçek, derin, tutkulu, özverili,
canını verecek, kendi kimliğini silip eritecek,
yok edecek kadar büyük bir aşkla...
Böyle bir esrimenin karşısında yaşayamadın işte !..

Yenen değil yenilen olmak istedin
kazanan değil kaybeden oldun işte.
Bencillik değil, fedakârlık yapan ben olmaya çalıştıkça...
Ego senin efendin oldu çıktı !..

_____Adına aşk denilen yeni bir efendinle mutlu ol şimdi !.._____

-------------