Aşkın Adı Vatan

Ben bir sokak çocuğuydum,
Avare dolaşır dururdum bomboş sokaklarda
Ne aşkı bilirdim ne de parayı...

Yaşım ilerledikçe gözlerimin ve aklımın gördüğü yerler belirdi,
Meğer ben doğmadan beni seven bir sevgilim varmış,
Ve bende onu sevecekmişim de haberim yokmuş.

Atam, dedem yıllarca hep o kızın peşinde koşturmuş,
Oğlumun, torunumun sevgilisi, sahip çıkalım, kimse bakmasın; almasın diye,
Öyle kutlu öyle yüce bir şeydi ki o sevgili, tarifi edilemezdi,
Âşıklarına dört mevsim yaşatır ve uğrunda ölünesi davalar yaratırdı.

İçime işlendi motif misali bu kızın aşkı, yanıyordum,
Doluyordum, taşıyordum, adının geçtiği yerlerde coşuyordum.
Yerimde duramıyordum, kuru kuruya da aşkın olmayacağını biliyordum...

Beni sevdiğini biliyordum ama benim onu sevdiğimi bilmiyordu,
Söylemeliydim onu sevdiğimi, inandırmalıydım onu kendime,
Onu deliler gibi sevdiğimi, aşkından eridiğimi söylemeliydim.

Büyük bir ailenin içine girdim, bütün fertleri âşıklarıyla doluydu,
Ama ben daha çok seviyorum ve daha çok aşığım.
Kıskanmıyordum fakat aşkıma da engel olamıyordum...

Ey gülüm, ey kutsal sevdam...
Aşkımın resmi, içimin kanayan yarası, seni çok seviyorum.
Uğruna naçizane canımı veriyorum,
Bekle beni canım vatanım sana geliyorum,
Sana olan aşkımı haykıracağım zamanı gözlüyorum.