Aşkın Bedduası

Gün gelecek;
Tozlara mesken adımı kaldırıp atacaksın,
zihninden.
Gün gelecek;
Aklına dahi gelmeyecek,
bana dair mazin.
Ama ben,
Ben seni unutmayacağım.
Ve sen,
Sen bunu bilmeyeceksin.

Sen bilmeyeceksin!
Hala yandığımı, sana sonsuz yangınlığımı,
Her yeni günle yeniden doğduğunu
hiç, batmadan?
Gözyaşlarımla, ismini yazdığımı?
Ant olsun ki bilmeyeceksin!

Selam verdiğin her insan bilecek
Aşkımı
Gölgenin düştüğü,
Kaldırım taşlarına anlatacağım sevdamı.
Sen..!
Sen, duymayacaksın?

Rüzgârında savrulan tozları;
çekip içime,
Bağışladığın hüznü; aşkı?
Onlara da bulaştıracağım
Sen..!
Sen anlamayacaksın, bu dertli hava niye.

Sen..!
bilmeyeceksin.
Seni,
benden daha çok sevecek yok!
Göz süzmene,
kapılanlar da bulacaksın kısım kısım beni,
Tek vücutta,
Bulamayacaksın!
Ayakların,
kapımın önünden geçecek,
yüzün kızaracak, gururun şaha kalkacak,
Dönüp bakamayacaksın.
Vehmetme!
Fikrine gölge olmayacağım.
Seni bir ömür sormayacağım.
Lakin,
Fikrimden de seni silmeyeceğim.
Ve sen..!
Sen, bunu bilmeyeceksin?


Sen..!
?
benim için; ilksin, sonsun, teksin.
Ama bunu bilemeyeceksin!