Aşkın Dudaklarına Damlayan Bir Damla Gözyaşı Gibiyim

gece kuşlarını besliyor kederim

gözlerimin derinliğinde

bilinmez bir orman büyürken

omuzlarımı çürüten onca acı

dökülüyor dipsiz bir kuyuya

gökle yer arasında

sevişiyor

ruhumun çatı katında kalan terim

ben neredeyim?

kimleyim?

inanın hiçbir mutluluğun farkında değilim.