Aşkın Gözü Bir Damla

Hayaller bitse de...
ne umut biter ne de hakikatler
hep içimizde bir gerçek varsa yürekten yaşar

Hep üç noktaya yürüdük
birde noktaların rengine boyandık
ve kahkalara sarıldığımız hayıra'mı şeremiydi bilinmez
bir onu kestiremedim...

kanaat getirdiğim insan olmayı yok sayan sevmeyi bilmez
sevgilerinden şühpe eder olmaya başladım
emindim katlanmak sevmek olduğuna...

İnsan beyni küçük şartlandıysa at gözlüğüne
bildiği bildik dediğimiz şeydi bir kere
yorulacak şey yoktu öğrendiğim başkaydı

Artık nokta seninse gittiğin yere beni götürme
ne sor ne de suval eyle unut acı kahkaya düşmeyesin
çıldırmayasın daha lazım olduğun yerde kal...

piyasa karanlığına kalmadan yarasalar uçmuyor
gözlerin kör olmadan git gideceğin yere kadar
yolun açık olsun ...

Modernist aşkların ahına kalmadan
sorma artık sensizliğin yaşama götürü artısı hesaplarsan
yoksun yanımda bu nokta önemliyse
sen dersen de artık gülüşlerin umuda uçsun ne fark eder ki

Kutupların ülkesini eskimolar buzlu evlerde loş ışıklı yollarda
aşk şarkılarıyla tangolu sesler çalar
sen duyma
görme
geçme
aşkın gözü bir damla akar

Bedduam olmazın son yalancı pehlivanlarda ölürler
birgün ölürsün yaptığından utanacak kadar acılara gülersin
aşkın son naktası iz bırakırsa
yine umuda gülümse cimrilik yapma aşk gibi...

17*08*12*Karataş

*...reklamcılardan b/aşım dumanlı...((yine annemin sözünü hatırladım; ''yılan semiz otununu sevmez hep ona rastlar..''