Aşkın Günah Keçisi

b/ak..!
haber mizgin ç/ağlarken
gülün acıyan dalında koparamadım kokusu içime k/aldı

gülümseyen
ne bir yüz karasına k/andım
nede sonsuza akan gel gitlerine
ben gerçeğin son nefesine kadar yüzdüm

denizde bir fırtınaya kapılan yüzün karası temizlenmiyor
dalgalı şamar sesinle kulaç atarken
karaya savurdu dalgalar yüzlerimizin ak sütü gibi
temiz topraklara gömüldü sır bildiklerimiz

her kalkışta
yine düştük dağlara
yeminli adımlara kalınca
yürek sevdalı dolu dizgin umuda yolculuğumuz

yaşam seriveni baharıma yağan kar boran
ve zamanla dişe diş kavgamız devam etti
sensiz yollarda
dağ başı dumanlı doruklarda

cesurca haykırdık mavi semahlara
gerçeğin sesini duyan olmadı
sağır dilsiz
duasız günlerin hatırına acıya çaldı ekmeğimiz
aşkın günahıyla sonlanırken

sevaplarıyla arşa uzanan eller
yorulan bedenleriyle toprağa gömüldük
tabutsuz ölülere sayıldık

mizgin bakışlı yari görmeden savrulduk yollara
mizgin olan düşlere bohçalara sarıldı
sessizliğin ayarına satılırken tüm ayaz gecelerin hatırına

hiç gün görmedi güneş açmadı sabaha
yollara karanlıklar yarılmadı adımlarla yollarda kalan zaman geldi geçti

kaç güneş açacak senin uğruna yaşamın en sevinçli zamanı
gülümseyişin dolacak zamana yolculuğun başladığı an
ölüm olsa da sonsuzluğa uçacak ruhum

hep aşkın gözyaşıyla doldu günlerin
yıkıldı duvarlar sabahı bulmazken geldi geçti bir ömürün bilmecesi
aşkın günah keçisi seçildi
benliğimin gerçekliği yokluğa sayıldı

her gün yolunu gözler gibi sabahladım
sen gelmedin Nazlı Can
gönül yaralarıma çok az kaldı akacak sularına son damlası

31*10*12*Karataş*