Aşkın Kırmızı Tezatları

akşamın kaydı düştü yine ufuğa...
şehlalaştı artık yüzünün baskısı duvarımda,
kırmızı ruj rengin vişne çürüğü kıvamında.

hanemde serimi duvardan duvara matemin.
ah! işte orada dokunuşunu saklayan eşyalar,
yalın ayak her gezişimde batar kıymıkları.
avazıma diş geçirmiş yokluk, gıkını çıkarmaz sözlerin
lüferdir yüreğim efkarın mangalında
içiyorum bağ iksirlerinin kırmızı sarhoşluğunu,

gece kömür ocağından çıkmak üzereydi.
erkencil gün tomurcukları safakta filizlenmekteydi,
rahvanlaşan adımlarım, sarhoş yalpaları kaldırımda,
çektim paketinden hasretin son sigarasını.
en güzel böyle unuturdum seni, kendimden geçercesine,
lime lime doğradık ya aşkı, sevda kanıyor boğazıma

sararmış bak sevda sözlerin kağıt zeminde,
aralarında gül kurusu, renginden bihaber.
ne güzel günlerdi,dedirten anıların kurgusu
ısınır içten içe, delgeç olur yansısı sözlerime
losyonu zayi bedbaht gül mü oldun şimdi?
aşkla - ayrılık arası zaman ıraksatan mecek mi?
ne gülün rengini bıraktın ardında, ne askın kokusunu...

ilişir gözlerime bazı bazı kırmızı kuşanmışlığın
muhtaç değilim sevdana der gibi uzaklaşırdın
gözlerinin bana ait bakışları arz-ı endam da mı senin?
?el vurmuştu yeşilin sarı eylülüme vurgu.
lepiska saçların da bin bakışıma askı
efil efildi rüzgar her telin peşinden koştururdu
rapsodi şarkıları bırakıp, güzel soneler okuturdu ?
düşündüm de bu di'li geçmiş imgeleri,
içimdeki ibrişimler miş kipinden koptu.
redif(im) olan bu kırmızılar artık, bana tezattı...
.