Aşkın Koynundaki Özlem

Göklerin gözyaşı çaresiz kalır
Yüzümdeki sensizlik hüznünü yıkamaya

Özlemim bir türküye dönüşür
Oysaki
Eylül ayında serapları gösteren
Sonbahar nefesli
Bir sevdadır benimkisi

Sensizliğimin ağlak yüzü
Göğün kızılında saklıdır

Senli olamayan günleri
Uyandıran güneş
Bir kez daha ölürken
Gecenin ellerinde
İntihar eder gözyaşlarım o vakit
Sevişirken aşk ile özlem yüreğimde

Yumarım gözlerimi
Seni düşlemeye gecelerce
Her uyanışımda
Bir kez daha düşeceğimi bilsem bile
Sensizliğe
Yumarım gözlerimi
Senli olan her bir şeye
Hayal de olsa yalan da olsa