Aşkın Ölüm Anı

Duvarlar örülüyor aşkımın önüne
Engeller diziliyor
İdam sırasında bir çok aşk
Bıçaklar bileniyor...

Zenginler dileniyor hayatı
Fakirinse bir canı var
Onuda koymuş sıraya
Üç beş vakte sonu var...

Sorular soruyorlar
Cevapları sende kalmış
Dilim neler söylüyor öyle
İçerimde nelerde varmış...

Saltanat kayığından inen
Cellat kucağına düşüyor
Ne de korkak sevenler varmış
Üfleseler ölüyor...

Son istekler ne kadar imkansız
Bir o kadarda benzer
Hemen aşktan vazgeçiliyor
Direnemiyor kalp bile
Yaşamaya imrenirken...

Sıra bana geliyor
Kaderimden kaçmak ne mümkün!
Elimden kolumdan sımsıkı tutuyorlar
Bir yandan bağırıp çok
Çok seviyorum diye
Bir yandan seni istiyorum ölesiye...

Kalbimin acısı öyle derinki gözlerimden damlıyor kanlar
Kulaklarımda deprem gibi çınlarken eyvahlar
Uyanıyorum kan ter içinde
Yanımda "Sen" yoksun....