Aşkın Şizofrenisi

Her yer olmuş kan kırmızı
Sallamışlar fırçayı rastgele
Fırçayı sallarken...
Bakmamışlar palete.

Renk uyumu diye bir şey yok
Bu tabloda...
Kimi yerler simsiyah
Kimi yerler kıpkırmızı...
Ama hiç beyaz kullanmamışlar.
Hep koyuluklarda kalmış
Bu resim.

Işık tutmuşlar üstüne
Hadi biraz aydınlansın diye.
Oysa ki...
Gölgesi bile düşmemiş
Resmin..
Işık zümrelerinin içine.

Sıradan bir tablo değil bu...
Hangi deli sanatçının..
Elinden çıktığı da...
Belli değil.

Atmışlar orta yere
Gölgesiz bir figür...
Gelen fırçasıyla vurmuş...
Giden fırçasıyla...
Giderken karıştırmış.

Bu tablonun...
Tek bir sanatçısı yok.
Fi tarihinden beri...
Herkes bırakmış bir renk.
Sürekli karışmış renkler...
Ruhlar...
Bedenler...
Düşünceler...

Sanki zaman tünelinde
Bir zamansızlık...
Kara delikler misali...
Bedenleri...
Ruhları...
Düşünceleri...içine aldıkça..
Büyümekte.
Ama hep bir helezon halinde
Dönerek ilerlemekte.
İçin de ruhlar hapsolmuş...
Bedenler yok olmuş...
Düşünceler askıda kalmış..
Çığlıklar...
Bağırışlar...
Hepsi de, bu zamansızlığın
İçin de kaybolmuş.
Esir olmuş hepsi bu tabloda.

Görüntüsü...
Gölgesi... ve
Sonu olmayan tabloya,
Arkadan gelenler de...
Bir fırça renk katsınlar diye,
İsim vermişler.
Adına da
?AŞKIN ŞİZOFRENİSİ? demişler.