Aşk/sızım

sizi soruyorduk
esmer rüzgarlara
masum pencerede dalgın bir tansık...
sarsılan ruhum sağdı karanlığı
sonsuz bir yanılsama bağışlandı
kaygısız akşamlara...


ölümle yaşam arasında
o incecik sınırda
gidip geldi yüreğim


sizi susuyorduk
en mahir sevişmeyle
oysa kapıyı çoktan kapamıştınız
çarparak aşkın yüzüne


öptüm lal bir acıyı sessizce
hüzün ibresi kanattı yaramı
zaman unutuşa kuruldu
-soluğum kızılcıktı-


koptu kızılca kıyamet
vuruldu sevinçler uykuda
çözerken şifresini aşkın
ıslandı sesimde şiirler


içimdeki kıyısız deniz kudurdu
kurudu doruklarda kahkaha çiçeği
son damlasına kadar direndi çavlan
hangi uğultu/hangi çığlık
bu umarsız yılları yoran?


o günü yazsaydı cümle hattatlar
yağmur tanrısı çıldırsaydı
bilmem susar mıydı toprak
gömüldü tarihe yasak aşk
timsah gözyaşlarıyla
ç ı r ı l ç ı p l a k!