Aşktan

Avuçlarına dizdiğim her cümlenin
Ayazda sıcaklığı
Gecede ışığı varken
Öldürdüğün harflerin
Katloluşunu izlerken
Lime lime edilmiş düşlerimin
Yarınlarını düşünmekten
Gözüme uyku girmiyor
Bunca hayalin üstüne
Kırılmış üç parça gündüzüm
Karanlığın kollarında uyuyor

Neresinden fırlatsam kendimi
Dünya denen bu uçurumun
Hangi köşeden dönsem de
Yine vazgeçmeyi denesem sevmekten
Sevmek ekmek gibi bir ölüm kalım
İnsan vazgeçer mi ekmekten

İçimde kopmamış binlerce fırtına
Uzaklardan gelen seslerle irkilirim
Gözlerimdeki harelerin çizgileri
Gözyaşlarımın tutsaklığı altında
Sevdiğimin kul olduğum bakışlarına
Başka insanlar tanrı diyor artık
Hangi yola saptıysam bu hayatta
Hep karanlık yüreklerde takıldım

Olmazsa dedim belki de devam ederim
Gözlerimi kapatırsam dünya bir dakika
Açtığımda işkence
Ruhuma işler de
Sürünürsem bu kadar toz toprak içinde
Acısını yıldızlardan çıkarırım
Bir zamanlar başına yıldızlardan taç yaptığım ruhun
Saçlarına başkası nasıl dokunur
Rüzgar neden böyle üflersin var gücünle
Senin heybetin hep yaralıları vurur

Ay, ışığını esirgiyor geceden
Çilesini o kadar çektim de hayatın
En acısı geldi tek heceden

Aşktan

Korkuyorum
Yokluğunda
Kaybolmaktan