Asla Rücu

Sabır kalem düştü benim
Ay zifiri gecede utananda
Bir iradem vardı şimdi tutuklu
Yüzü yerde sesi çıkmaz, ayete işaret
Uçurumdan düşeli nice oldu
Yere ramak var,
Bir ince tül tutmakta
Sarhoş nefsim bilmez sonun
Acep mısralar mı şifa olur
Anı döndür,
Tövbe dilde.
Değil kalpte,
Ağla gönül
Durma ağla gönül
Belki söndürür
Ateşi aşka götürür
Hülyamda yeşerir ümitler
Geçtim gayrı masivadan
Kanıt dilende zamanım ayna olsun.
Başlayanda dönmek, öze haram olsun.