Asla Yalnız Yürümeyeceksin 4

‘'kum tanelerinin üzerinde yürürken nazlı nazlı
ömrünü kul eylediği memleketten, geçti bir beyaz atlı''

son bir kez baktı duvarlara
özgürlüğün eşiğine vardı ayakları
bir adım sonra memleket hasreti
yıkacaktı bu zalim duvarları

kollarını açtı sevdiceğim
karşıya baktım bir gelen var mı diye
bir hayal kuruyordu belli ki
kapattı kollarını tekrar sarılırcasına gerisin geriye

onun en çok bu halini seviyorum
mutluluğa varan kıyılarından
okşarcasına geçen ellerini
masmavi bulutlardan süzülen
masalımsı gözlerini
bandırmayı yürüten yüreğinden
utkusunda akıp giden memleketini

-işte orada bak geliyor
dedi şuursuzca
kim dedim
-hani o saçlarını en hafif rüzgârlarla taradığım
-ellerini ileriye savurduğum
-gözlerine ışık verdiğim
-sesine ses olduğum
-hani gülümsediğinde
-bütün gelincikleri yanaklarına verdiğim
adamım

bir çığlık daha attı
-çocuklar üşüştüler etrafına koş
ben dedim
sıramı bekleyeyim

sonra türküler söylenmeye başladı
belli ki, tavrından anladığım
etrafında çember olan çocuklarla beraber
özgürlüğün halayını çekmeye başlamıştı adamım
sevdiceğimin yanaklarında bir masum güzellik
o da benim gibi seyre dalmıştı

paşalar geçti önünden sonra
ve aydınlar,
o, asil duruşuyla selamladı herkesi
ben saygıyla başımı öne eğdim
gururumu,
onurumu akıttım önlerine
dayanamadım özgürlüğün ihtişamına velhasıl
geçip kendimden
dokundu ilmek ilmek yeryüzüm
halı gibi önlerine serildim

Mustafa Kemal'in şanlı yürüyüşüydü bu
böylesi bir şahsiyet
anca böylesi adamlarda karakter bulurdu
eline dokunduğu her insana hayat verir
hayat bulduğundaysa her yerinde ülkem
ve sevdiceğim işte o zaman huzurla uyurdu

her kes gittikten sonra
sokuldum yanına
eğildim önünde
ellerimi uzattım ellerine
kırmadı beni sevdiceğim
dansa başladık
bütün şehirlerini,köylerini dolaşarak memleketimizin
şarkılar söyledik
yoruluncaya kadar
çocuklar eteklerinde
ırmaktı,
nehirdi,denizdi
öylece aktılar eteklerinden
gökyüzü şen kahkahalarıyla dile geldi
kuşlar süzüldüler
cennet misali yüreğinden

uyudu sonra sevdiceğim
benimse uyku tutmadı gözlerim
seyrettim güzelliğini
beyaz atlı bir prens
kavuşuyordu, gelinine düşünde
nazlı kızın demir tutan elleri
gelinciklerini topluyordu şimdi atasının

böylesi mutlu bir sonu izlemek varken
sırası mıydı şimdi uyumanın...