Aslında Ben

duygularım arttıkça yazmaya başladım
içimdeki fazlalıkları kelimelere döktüm
sanırım bunu adabına göre yapamadım
benden ayrılacaksın diye çok ürktüm

değer verdiğim insanlar terk edince beni
başka kimsem yokmuş gibi koştum sana
son zamalarda hayliyle çok sevdim seni
hayatta yalnız olmadığımı öğretin bana

ne dediğimii dahi bilmeden yazdım sürekli
belki birisi beni anlar da halimi bilir diye
konuştum seninle her zaman senli benli
aramızda resmi bir mesafe olmasın diye

her insan hayal gücü ile yazamazmış
ben yaşadıkça yazıyorum genellikle
bazıları da kendiliğinden karalarmış
onların da ilham perileri iyi özellikle

Ahmet Ertürk