Aslolan Sevmekmiş

Şu ömür çağında,
gazeli dökmüş
Bir ağaç misali,
sallanıyorum
Feleğin ağında,
diz üstü çökmüş
Ellerim semada,
yalvarıyorum
Güzellik bağında,
nasibi yokmuş
Şu fakir halimle,
dileniyorum
Tevazu dağında,
sevaplar çokmuş
Alması zor imiş,
bilemiyorum
Kavruldum yağında,
ateşi okmuş
Bağrıma atıldı,
gelemiyorum
Varımı yoğumda,
kıvırıp bükmüş
Kapıdan kapıya,
yollanıyorum
Sevmekmiş aslolan,
gerisi yükmüş
Her seven bağırda,
bileniyorum
Şiirden şiire,
halleniyorum
Sevmekmiş bağırda,
içten öğrendim;
Gerisi yalanmış
dilleniyorum
Kulaklar sağırda,
duymaz bilirim
Yine de hüzünlü
söyleniyorum ...


Hüzüne gark olan
deli bağrımı
Dağlara taşlara
hep çalıyorum
Sen gittin gideli
ıssız ellere
Ben burda öylece
bak kalıyorum!