At Gözlüğü Takılı Kaldı / İzlediğin Gözlerinde

öyle uzun bir yürüyüşün sonuna gelecek an
düşündüren bir izahı çok olur sanırım
gül bahçesinde en son gül'ün rüzgar esintileri
al yanına biraz mavi bıraz ışıklı sevda acısı

mendilinden sakladığın güneş
sönmeyen kozün ateşiyle
gel sar beni gözlerin toprak doyursun
doyumsuzluğu dile dizgin oluşun

gelişin gözlerde dem vursun
unutma
yara kagren olmadan
yara melhemi olsun
ilaç çare olamaz deminde

her doruğun tepesinde
her şiirin öznesinde
uğultulu dillere verdin
o ne nazı nazanı
naz keder eyletme

kahrolası zaman uçup gider
sen senden değilken
ola ki
düşünle varlığın yok olmasın

çalınan davul sesine acıya gülerken
kan ağlarken
gönül yurduna güneş doğmuyor
kendinle kalan yaranla kalırsın

kelama doğru ağızlar gelmiyor
uğultu seslerin göç dalgasında
varlık nedeni yoksun
gel dedikçe duyulmasın

değişmiyor insanoğlu sillesine
nasıl başlarsa yol sonuda öyle biter

bazen dost görünür iken
ne oldu ki düşman kılıfına hazırdı kerameti
sanki bir krokiydi dost hayreti
dost niye akışın böyle

neden bakışın öyle
sevdiğine böyle alaşın neye
derya gölünde çaldım bu yaralı dizeleri
ulaki duymasın benden kalmış umudun

görmediğim feyzi ayan
yollarına ışıklı kervan çıkarsa
yok deme belki sen olursun
en son dileğim...

bazen yukarı şelale akarsın
aksan akışın niye böyle
gelişin neye yakarı
yol bulamadın aktığın neye

alışamadım sevdam
kalkışın gidişatın neye..
gururun varsa eğer kalmaktasın niye
salamadım kendimi bir ben benden içeri...

at gözlüğü takılı kaldı
izlediğin gözlerinde..
araya kara çalı girmesin
bir ömür deminde..

12/05/2011 - Frei DORF