At Kendini Denize

başıboş bir kandırmacanın ortasında boğulmayı çoğalmak sayıp
saray soytarılarının külahlarından bir taç yapmak kendine...
avuçlarıma ölüm gölgesi gibi düşen bu sessizlikte ne?
Bir
benlik çatışması
iki
iç soruşturma duraksaması...
kimse ,kimse için ağlamıyor mu artık ?
ne acı...
her şiir içindeki en anlamsız sözcük kadar büyülü
siperimin kapılarını kainata kapamıştı
çocuk sevinçlerimin gölgesindeki öcülerle beslenen keşkeler...
zaaflarımın çevresinde tükenen battal boy hayranlıklarım
ben'i severim
sen'in insanlaşma çabana inat
çıplak öpücükler gibi cezalandırmak için
içimin hayaletleri kendini bırakır sonsuzluğa
tek gözlü korsan sevgilerin sandık arası sayıklamaları
sus ...
bilmek gerçeği kucaklamaktır
yoksa cesaretin
at kendini denize