Atam'a Ağıt

Ben her sabah sana 'ant' içiyordum,
Diyordum ki yurdun bize emanet,
Karış karış şehitlerimizin suladığı topraklar...
Sonra sınıfta huzurla oturuyordum yerime
Tahtanın üst tarafında senin resmin
Nasıl da heybetli, dik ve daima ileriye bakan...
Sanki bana göz kırpıyordun gurur duyuyormuş gibi
Gözlerim parlıyordu Atam ve minnetle mırıldanıyordum:
' Rahat uyu, izindeyiz...'



Ben her kasım biraz daha hüzünlenirim
Biraz daha asılır çehrem,
Biraz daha sarar gam bulutları
Yurdumun üzerine kara bir sis çöker
Gitmeseydin derim, nolurdu ölmeseydin...
Sen gittiğinden beri öksüz kaldı bu vatan
Emanetini bizler koruduk Atam
Kirli ellerini uzatmaya çalışanlar oldu
Ülkemi bölmek isteyen, kardeşi kardeşe düşüren...
Görmek istemezdin, duymak ve bilmek...
O zaman neden rüyalarımda yaşlı gözlerin
Vefa gidiyor elden birileri 'dur' demeli
Atam senin önünde bin asır eğilmeli



Ben ne zaman ansam seni kara tahta başında
Azat ediyorum kalbimde prangalanmış duyguları
O yalnız bir önder değil diyorum çocuklarıma
O bir milletin yeniden var oluş sebebi,
O yüzyılın en iyi lideri derken
O her şeydi, gitti
Hiçleştik demek istesem de hemen sözün geliyor aklıma.
' Öğretmenler yeni nesil sizin eseriniz olacaktır.'
Sonra susuyorum,
Umut lazım geleceğe,
Atamın aydınlattığı yolda
Fikri hür, vicdanı hür, inancı hür nesiller lazım
Vasiyetini yerine getiren,
Seni görmese de ölümüne seven, inanan ve zerrece şüphe etmeyen,
Mücadeleden kaçmayan gençler lazım vatana
Biliyorum.



Bugün matem günü Atam
Bugün en büyük yıldızın ellerimizden kaydığı gün...
Bir acı çörekleniyor sol yanıma
Sana mahcup olmamak için tutuyorum gözyaşlarımı
Ağıdımın sessizliğine bakma Atam, volkanlar patlıyor yüreğimde
Biliyorum, duyuyorsun beni
Ve anlıyorsun harflere dökemediğim derin hüznümü
Ama sen de bil ki
Ruh bedenden çıkmadıkça
UNUTULMAYACAKSIN!



Kalbimizdesin Atam, ilelebet...