Atasözü Demetleri

‘’Çuval boşsa eğer dik durmaz’’ derler.

Düşman yüze güler, dost acı söyler.

Tavuk esirgenmez kaz gelecekse.

Yağına kıymayan çöreği zor yer.

Alıcı kuşların ömrü az olur.

Yörüklerin göçü yolda düzelir.

Pirince giderken bulgurdan olma.

Ortak çok olunca zarar azalır.

Karın ağrıtırmış bilmediğin ot.

İte maskaradır kocayınca kurt.

Fukaralık değil tembellik ayıp.

Vermeyince mabut, neylesin Mahmut.

Aç tavuk kendini ambarda sanır.

Köpek ekmek veren kapıyı tanır.

Taşlanırmış meyve veren ağaçlar.

Gülü seven dikenine katlanır.

Dost başa bakarmış, düşman ayağa.

Girilmez diyorlar destursuz bağa.

Halep orda ise arşın burdadır.

Su dolduramazsın dolu bardağa.

Horoz ölmüş gözü çöplükte kalmış.

Su testisi su yolunda kırılmış.

Tembele iş buyur akıl öğretsin.

Taş atmış da kolları mı yorulmuş.

İki kaptan bir gemiyi batırır.

Hırsla kalkan zarar ile oturur.

Cennet kapısını cömertler açar.

Nekes ne kendi yer, ne de yedirir.

Kılıfı hazırlar minare çalan.

Tatlı dile çıkar delikten yılan.

Yarına kalmasın bugünün işi.

Arkaya kalırmış erteye kalan.

Kurunun içinde yaş da yanarmış.

Oyun bilmeyenler ''yerim dar'' dermiş.

Arsız güçlü ise haklı suçludur.

Eşek dövemeyen semer dövermiş.

Buğdayın yanında ot da sulanır.

Abanın kadri yağmurda bilinir.

Olmuşla ölmüşe çare bulunmaz.

Sora sora kardeş Bağdat bulunur.

Çiftçi yağmur ister, çömlekçi kurak.

Akıntıya karşı çekilmez kürek.

Gelenler geçermiş, konan göçermiş.

Elbette ki yolcu yolunda gerek.

Taşıma su ile değirmen dönmez.

Su içene yılan bile dokunmaz.

Acele ağaçsa, meyve pişmanlık.

Kesilen baş artık yerine konmaz.

Cambaz ipte, balık dipte gerekir.

Eşek semer, insan eser bırakır.

Sakalım da yok ki sözüm dinlensin.

Söyleyen atalar, dizen bu fakir.