Ateş

Ah, ince kız, uykulu kız
Sözlerini kına gecelerinde çoğaltan
Bağı bostanı giydir, gönder yola

Topuğu yaralı bir çocuktum daha
Ateşe serin izler çizerdim
Yolu yordamı anlatırdım sana

Dere kenarısın sen, çiziktir gülümsemeni

Döşeğine kına sürün kan uykunda
Suyu uzun öp, yenilen
Yüreğini hamarat ateşler eğitti
Avluda eriyen karsın sildikçe terini

Ateşe yoğunlaş, kaşına gözüne dokun
Topuğu yaralı bir çocuktum daha
Ateşi ben
Okşarken gördüm bir ağacın reçinesini

Ah, ince kız, uykulu kız

(Mühür, Kasım/ Aralık- 2008)