Ateşi Keşfettim

Ateşi keşfettim

adım adım gittiğinde

Ağladığımda suyu

Mutsuzluk ne derin bir kuyu

değişmiyorsa kimsenin huyu

Her nefeste ciğerlerime dolmuyor artık hava

Kalbim desen, çelik görünümlü mukavva!

Keşfettim işte

Sevgini kalbime gömdüğümde toprağı

Hoşça kal gözleri mutluluk korkağı!

Yoksulluğun çocukluk arkadaşı umut

Bakma artık gökyüzüne

benzemiyor kalbe bulut

Ben tebessümü, sen hayal kurmayı unut

Yaramazlık değildi oysa ki düşlere dalmak

Ama hala kulaklarımda çınlar Annemin azar sesi

Gerçeklerden kaçmak istedikçe

nasıl da acımasızca sabah oluyordu her Pazartesi!

Aslında aslına bakmıyor kimse insanın

Seven de sevilen de hep mağlup oluyor

Sonbahar aklına gelmiyor

Çiçeklerine aldanıyor Nisan'ın!