Ateşin Yaktığı Alevin Sardığı Yerdeyim

Sana akar ırmağımdan sular,
ruhum saatlerce özlemine susar.
Gündüzün tam ortasında yumulur gözüm,
gece sadece yıldızlara yarar.

Üşüyen bir aşkın yamacında durursun,
sabahın tan gölgesinde kurur sözcüklerin.
Oysa oltan bile yoktur sevda tutmak için,
düşlerinin tam ortasından geçer ihtimallerin.

Bir gitarın telinde haykırırsın hayata,
pencerenden güneşle sızar rüzgarın.
Güle bile dikenidir bilirsin en yakın,
söylediğin her sözde bir tutam yasaksın.

Diline dolanır göçebe bir türkü,
güneşin koynunda hüsrandır sana uyanan.
Yokluğun yine yalnızlığın başkenti,
sen bir sussan,bir şiir ölür yalnızlığından.

Bu bir kış yürekli öyküdür,
sensizlik şimdi omuzlarımın boynunda.
Dar alanda suskun paslaşmalarım var,
bu,kırık bir kalemin ucundaki son kavga.

Bıraktığın kentte,bıraktığın gibi değilim,
ateşin yaktığı,alevin sardığı bir yerdeyim.
Hangi giden gerçekten unutabilmiş sevgilim,
artık,sözümün bile geçmediği bir tereddütteyim...